W centrum życia Kościoła i naszej parafii są ludzie starsi, chorzy, cierpiący będący w niebezpieczeństwie śmierci. To właśnie tym ludziom przychodzimy z pomocą w Sakramencie Namaszczenia Chorych.
Istota sakramentu Namaszczenia Chorych.
Sakrament namaszczenia chorych jest jednym z siedmiu znaków sakramentalnych ustanowionych przez Chrystusa. Wspomina o nim św. Marek, pisząc o działalności Apostołów, którzy między innymi „wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali” (Mk 6, 13).
Poleca go natomiast wiernym Apostoł Jakub pisząc: „ Choruje ktoś wśród was? Niech wezwie kapłanów Kościoła i niech modlą się nad nim namaszczając go olejem w imię Pańskie. Modlitwa płynąca z wiary wybawi chorego i ulży mu Pan. A jeśliby był
w grzechach, będą mu odpuszczone” (Jk 5,14-15).
Nauka Kościoła jasno stwierdza, że istotą tego sakramentu jest łaska Ducha Świętego. Jego to namaszczenie usuwa winy, jeśli byłyby jeszcze jakieś do odpokutowania, oraz pozostałości grzechu: przynosi ulgę i umocnienie duszy chorego, wzbudzając w nim wielką ufność w miłosierdzie Boże. Chory podniesiony na duchu łatwiej znosi dolegliwości choroby i trudy, łatwiej opiera się pokusom szatana.. a niekiedy odzyskuje zdrowie ciała, jeśli jest to pożyteczne dla zbawienia duszy.
Kto powinien przyjąć Namaszczenie Chorych?
Sakrament namaszczenia chorych nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości.
Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się starość.
Św. Jakub Apostoł pisze: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana” (Jk 5,14). Jedynie więc kapłani, tzn. biskupi i prezbiterzy, są szafarzami sakramentu namaszczenia chorych. Natomiast my wszyscy, powinniśmy mieć pełną wiedzę o konkretnych dobrodziejstwach tego sakramentu, aby w razie potrzeby nie zaniedbać sprawy wezwania kapłana do chorego, by nie pozbawiać go daru tego sakramentu.
Na temat skuteczności sakramentu namaszczenia chorych św. Jakub Apostoł pisze bardzo wyraźnie: „A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,15). Podobnie jak w każdym sakramencie, również w namaszczeniu chorych, udzielana jest szczególna łaska Ducha Świętego. Duch Święty umacnia chorego, obdarza go pokojem i odwagą, by mógł przezwyciężyć i znieść wszystkie dolegliwości związane z chorobą lub starością. Duch Święty daje choremu moc do przezwyciężenia pokus złego ducha i lęku przed śmiercią. Prowadzi do uzdrowienia duszy, a także uzdrowienia ciała, jeśli taka jest Boża wola.
Ponadto wielkim darem sakramentu namaszczenia chorych jest łaska przebaczenia: „jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone”. Jeśli z jakiegoś powodu chory nie może już odbyć spowiedzi świętej, dostępuje odpuszczenia wszystkich grzechów.
Chrystus Pan pochylał się nad chorymi, współczuł im, kładł na nich ręce i uzdrawiał. Przed uzdrowieniem wymagał od nich głębokiej wiary. Zanim uzdrowił paralityka, którego przyniesiono Mu na noszach, odpuścił mu grzechy. Chrystus powołał uczniów i dał im udział w swoim posłannictwie. Posłuszni swemu Mistrzowi, uczniowie „wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali” (Mk 6,12-13).
Rola rodziny w trosce o chorego.
Szczególny udział w niesieniu ulgi chorym mają krewni i wszyscy, którzy z jakiegokolwiek tytułu nimi się opiekują. Oni to przede wszystkim powinni pokrzepiać chorych słowami wiary i wspólną modlitwą, polecać ich cierpiącemu i uwielbionemu Panu, a nawet zachęcać, by łączyli się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, i w ten sposób przysparzali dobra Ludowi Bożemu. Kiedy zaś stan zdrowia się pogarsza, obowiązkiem krewnych i opiekunów jest w porę powiadomić proboszcza, chorego zaś delikatnie i roztropnie przygotować do przyjęcia sakramentów w odpowiednim czasie.
Kapłana prosimy również wówczas do chorego, gdy jest on nieprzytomny, aby udzielił mu absolucji i sakramentu namaszczenia, modlił się za niego i udzielił mu specjalnego błogosławieństwa.
Kiedy się nie udziela Namaszczenia Chorych?
Sakrament Namaszczenia Chorych jest sakramentem żywych, dlatego wolno go udzielić tylko tym osobom, co do których nie ma wątpliwości, że żyją /jest w nich jeszcze życie/. Natomiast nie udziela się Namaszczenia Chorych po śmierci. Dlatego tak bardzo ważne jest, byśmy w czasie trwania choroby, lub w podeszłym wieku naszych bliskich, zatroszczyli się o to, by mieli łatwy dostęp do zbawczych owoców Bożej łaski.
Dni Chorych w naszej parafii.
W naszej parafii co dwa miesiące urządzane jest w kościele specjalne nabożeństwo dla chorych, cierpiących i w podeszłym wieku. Urządzamy je zawsze w sobotę o godz. 9.00. Pół godziny wcześniej jest możliwość skorzystania w kościele ze spowiedzi św. Po spowiedzi jest uroczysta Msza Św. w intencji wszystkich chorych naszej parafii, specjalne kazanie dla chorych, a następnie obrzęd namaszczenia wszystkich chorych znajdujących się w kościele. Po Mszy Św. każdy chory indywidualnie jest błogosławiony Najświętszym Sakramentem. Po Mszy Św. w kościele udajemy się z posługą sakramentalną do chorych, którzy pozostali w domach, by i oni mogli przyjąć pokrzepiającą łaskę Chrystusa. Wystarczy tylko zgłosić taką potrzebę
w zakrystii.
Co przygotować w pokoju chorego?
- Stół w pobliżu łóżka chorego nakrywamy białym obrusem.
- Na stole umieszczamy krzyż, a obok świece.
- W małym naczyniu stawiamy wodę święconą i kładziemy kropidło.
- Na małym talerzyku kładziemy 2 – 3 waciki
- Gdy chory ma problemy z połykaniem należy przygotować też szklankę
z czystą wodą i łyżkę, lub rurkę. - Może też być plasterek cytryny.
Po wizycie kapłana, waciki w które kapłan wytarł palce z oleju Krzyżma Św. należy spalić.