Refleksja nad „Peregrinusem”

„Nie wiemy skąd, nie wiemy, dokąd zmierza.

Przez wiele krain wiedzie jego droga.

Pielgrzymi kij, na ustach ślad pacierza,

wyschnięte wargi szepczą coś do Boga…

Za krokiem krok, za krokiem krok…

Minęło lato, jesień, minął rok…

Za krokiem krok, za krokiem krok…

Przemija życie i zapada zmrok…

Ciernistą ścieżką, traktem kamienistym,

przez grząskie bagna i ruchome piaski,

przez skalną grań i przez potoki bystre

niesie swój los i oczekuje łaski…

O Panie nasz, który królujesz w niebie!

Ulituj się i drogę pokaż mu…

By poznać Cię – odnaleźć musi siebie…

Niech Peregrinus nie ulegnie złu.”

                                                                                                                                        /Cytat z Prologu Oratorium pt. Peregrinus/

Takimi właśnie słowami rozpoczęło się przepiękne oratorium pt. „Peregrinus” wykonane w naszym kościele przez chór składający się z uczniów i nauczycieli Państwowej Szkoły Muzycznej w Domosławicach oraz Jurkowski Chór Kameralny w towarzystwie orkiestry symfonicznej Państwowej Szkoły Muzycznej w Domosławicach pod dyrekcją dra Waldemara Gronia, w którym mieliśmy okazję uczestniczyć w kościele pw. Św. Idziego w Zakliczynie 29 listopada 2015 r. o godz. 16.00 wraz z wieloma znakomitymi osobistościami, wśród których był Ks. Biskup Ordynariusz Andrzej Jeż, obejmujący Patronat Honorowy nad całym przedsięwzięciem religijno-muzycznym w naszej parafii.

Oratorium „Peregrinus”, do którego libretto napisał pan Ryszard Ostrowski, a muzykę skomponował pan Dariusz Swoszowski było hołdem wdzięczności jaki nasza parafia chciała złożyć Ojcu Św. Janowi Pawłowi II na zakończenie roku dedykowanego temuż Świętemu, którego pomnik stoi przy naszej zakliczyńskiej farze.

Oratorium „Peregrinus” uświadomiło nam wszystkim, że jesteśmy pielgrzymami na tej ziemi. „Za krokiem krok, za krokiem krok, minęło lato, jesień, minął rok. Za krokiem krok, za krokiem krok, przemija życie i zapada zmrok” Tak właśnie przemija nasze życie, ta nasza codzienna pielgrzymka do nieba. Trzeba nam dziękować Panu Bogu za to, że mamy tak pięknych i pewnych przewodników do nieba jak Różańcowa Pani Zakliczyńska, czy Św. Jan Paweł II, którzy ten cel życiowej pielgrzymki już osiągnęli.

Razem z „Peregrinusem” mieliśmy okazję pielgrzymować do wielu wspaniałych miejsc znajdujących się w dolinie Dunajca, w których mogliśmy się zatrzymać, by przemyśleć swoje życie i znaleźć siłę do dalszego pielgrzymowania. Tymi miejscami były Sanktuaria Maryjne w Odporyszowie, Porąbce Uszewskiej, Domosławicach, w Jamnej, oraz ta przepiękna nasza zakliczyńska świątynia, którą Matka Boża szczególnie sobie umiłowała, by patrząc z tego Czcigodnego obrazu na całe pokolenia zakliczynian, od przeszło 400- tu lat odbiera od nich cześć i chwałę i udziela im swoich łask jako Różańcowa Pani Zakliczyńska, Królowa doliny Dunajca.

Pragnieniem moim było, aby taka właśnie forma muzyczna jaką jest oratorium miała miejsce w kościele, bo to kościół jest naturalnym i właściwym miejscem sprzyjającym modlitwie i kontaktowaniem się człowieka z Bogiem. Myślę, że wykonanie oratorium „Peregrinus” w zakliczyńskim kościele, przed Czcigodnym obrazem Pani Zakliczyńskiej dało nam wspaniałą okazję by przeżyć swoistego rodzaju rekolekcje, by na nowo przemyśleć swoje życie, oraz by sięgając do przeszłości i historii naszej okolicy, popatrzeć też w przyszłość, by na tym co otrzymaliśmy od naszych przodków zbudować przyszłość naszych rodzin, naszej parafii, naszego miasta i naszej Ojczyzny.

Oratorium „Peregrinus” jest też wspaniałym przyczynkiem parafii Św. Idziego Opata do organizowanych w 2016 roku Światowych Dni Młodzieży. Bowiem wpatrując się w „Peregrinusa przełomu wieków” pragniemy jeszcze bardziej otworzyć nasze serca na te wartości, które tak bardzo pragnął w nas zaszczepić Św. Jan Paweł II przez 27 lat swojego pontyfikatu. Zwłaszcza dzisiaj trzeba nam do głębi przejąć się Jego słowami, byśmy żyjąc w tych jakże trudnych czasach umieli „Wymagać od siebie, nawet gdyby inni od nas nie wymagali”

Jestem głęboko przekonany, że oratorium „Peregrinus”, w którym mieliśmy okazję uczestniczyć w naszym kościele stało się też znakomitym wprowadzeniem w Jubileuszowy Rok Miłosierdzia, który w całym Kościele Powszechnym rozpocznie się 8 grudnia 2015 roku. Ten właśnie Rok Święty otwiera przed nami drzwi Bożego Miłosierdzia. Ma być dla każdego z nas czasem refleksji nad swoim życiem, po to byśmy jeszcze bardziej zbliżyli się do Jezusa, Źródła Bożego Miłosierdzia.

Myślę, że oratorium „Peregrinus” poświęcone Matce Bożej Zakliczyńskiej i Św. Janowi Pawłowi II zostało przez nas zaplanowane w najlepszym – z możliwych – czasie. Bowiem w te Bramy Bożego Miłosierdzia, które w sposób symboliczny otworzy 8 grudnia papież Franciszek, już dzisiaj wprowadzili nas wielcy apostołowie Bożego Miłosierdzia: Różańcowa Pani Zakliczyńska i Św. Jan Paweł II, Honorowy Obywatel Zakliczyna, a jak Bóg da, może w niedalekiej przyszłości patron Naszego miasta.

I Jeszcze jedna bardzo ważna myśl. 29 listopada 2015 roku, w I niedzielę Adwentu rozpoczęliśmy w naszej parafii obchody Jubileuszu 1050 Rocznicy Chrztu Polski. Jestem przekonany, że wszyscy powinniśmy być dumni z takiej właśnie ponad 1000 – letniej przeszłości chrześcijańskiej naszego narodu, za naszych chrześcijańskich korzeni, bo to właśnie z tych korzeni wyrosła wiara Polski, wiara naszych ojców i nas samych. To właśnie w takich chwilach powinniśmy być dumni z tego, że jesteśmy Polakami i że cała nasza przeszłość i przyszłość związana jest z Kościołem i z świątynią, choćby taką jak ta nasza zakliczyńska, w której wyjątkowo czuje się ducha czasu, której mury przesiąknięte są modlitwą naszych praojców, a z zatroskanego oblicza Zakliczyńskiej Pani spływa nas, na nasze rodziny i całe miasto miłosne spojrzenie Matki kochającej swoje dzieci, Matki zatroskanej o naszą przyszłość.

Takie to myśli zrodziły się w moim sercu słuchając oratorium „Peregrinus” w naszej zakliczyńskiej świątyni. Za to tak wielkie i wspaniałe przeżycie pragnę podziękować wszystkim, którzy stworzyli i wykonali to dzieło religijno-artystyczne. Panu Dyrektorowi Kazimierzowi Wojnickiemu, który pozytywnie odpowiedział na moją prośbę, by Państwowa Szkoła Muzyczna w Domosławicach przygotowała koncert, który mógłby się odbyć w zakliczyńskim kościele. I rzeczywiście odbył się powodując w każdym z nas nie tylko doznania estetyczne i artystyczne, lecz przede wszystkim głębokie przeżycia religijne.

Dziękuję wszystkim solistkom, chórom, muzykom, nauczycielom, dyrygentowi, autorom tekstu i muzyki, narratorowi, rodzicom, opiekunom dzieci, technikom, transportowcom, OSP w Zakliczynie, OSP w Gwoźdźcu, ZSP w Zakliczynie, ZCK i wszystkim innym osobom, które przygotowały tę wspaniałą formę muzyczną, oraz przygotowały zakliczyński kościół do tego, by mogło się w nim odbyć tak wielkie przedsięwzięcia. Dziękuję tym wszystkim, którzy zgotowali nam tę duchową ucztę dla ucha i serca, ale nie mogę pominąć też tych wszystkich, którzy przygotowywali strawę dla ciała, dla wszystkich wykonawców w ZCK i na plebani. Ich dzieło zawierało w sobie artyzm i smak nie mniejszy jak to dzieło w kościele. Dziękuję także tym, którzy stworzyli przepiękne dekoracje i czuwali nad całością tego wydarzenia. Myślę, że można by tu wymieniać jeszcze wiele innych prac wykonanych przez ludzi wielkiego serca, bez których to wydarzenie nie mogłoby się odbyć w naszej świątyni. Dlatego każdego, kto w jakikolwiek sposób przyczynił się do tego, by oratorium „Peregrinus” mogło się odbyć w naszym kościele polecam wstawiennictwu Zakliczyńskiej Pani i każdemu za każde wyświadczone dobro składam serdeczne Bóg zapłać.

                                                                                                                    Ks. Proboszcz