Zapraszamy na wirtualną wędrówkę po zabytkach kościoła parafialnego.
OŁTARZ GŁÓWNY
Autor: Piotr Kornecki (?)
Czas powstania: lata 50-70 XVIII w.
Styl: rokoko
Materiał, technika: drewno, srebrzenie, laserunek, złocenia, polichromowanie
Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacjowy, jednoosiowy, ze zwieńczeniem, bramkami i uszami. W ołtarzu są umieszczone cztery kolumny kompozytowe, które podtrzymują przełamujące się belkowanie. Dwie (wewnętrzne) wysunięte są ku przodowi. W środkowym polu ołtarza jest prostokątna, profilowana rama zamknięta półkolem z pojedynczym uskokiem, a w niej, w osobnej ramie, umieszczony jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Do cokołów kolumn przyparte są konsole, a na nich stoją rzeźby Ewangelistów. Dwa posągi (wewnętrzne) są zwrócone w stronę obrazu, a pozostałe dwa (zewnętrzne) – na wprost. Nad obrazem, na tle belkowania, jest kartusz z inicjałem Matki Bożej. Na belkowaniu, na osiach kolumn wewnętrznych – esowate elementy rozerwanego przyczółka z rzeźbami aniołów flankującymi kondygnację górną. Kondygnacja górna traktowana jest jako zwieńczenie dolnej, ale o znacznie mniejszych rozmiarach. Została ujęta wolutowymi spływami wspierającymi wklęsły gzyms. W polu środkowym w profilowanej, prostokątnej ramie zamkniętej łukiem koszowym z pojedynczym uskokiem, został umieszczony obraz św. Idziego Opata. Całość wieńczy rzeźba gołębicy – Ducha Świętego, w promienistej glorii, a na jej tle, wśród obłoków – główki aniołków. Uszy ażurowe z rokokowych grzebieni, z motywem kratki. Bramki z półkoliście zamkniętymi drzwiczkami, flankowane pilastrami jońskimi, zwieńczone rzeźbami św. św. Opata i Biskupa. Na mensie umieszczono architektoniczne tabernakulum z baldachimem zwieńczonym rzeźbą pelikana na osi. Struktura srebrzona z niebieskimi laserunkami tworzącymi żyłkowanie. Srebrzone są również: mensa, rzeźba gołębicy, obłoki. Natomiast kolumny, szafy figur, tabernakulum, ornamenty – złocone.
OŁTARZ BOCZNY
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Autor: Piotr Kornecki (?)
Czas powstania: II poł. XVIII w.
Styl: rokokowy
Materiał, technika: drewno srebrzone, złocone, polichromowane
Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacjowy, jednoosiowy z uszami. Dwie pary pilastrów z których wewnętrzne ustawione niemal prostopadle, zaś zewnętrzne skośnie względem płaszczyzny ołtarza – podtrzymują przełamujące się, przerwane ponad polem środkowym belkowanie, na którym skośnie ustawione, esowate elementy rozerwanego przyczółka z rzeźbami puttów. Kapitele zewnętrznych pilastrów o formach wolutowych, trzony dekorowane ornamentem rokokowym; kapitele pilastrów wewnętrznych korynckie, trzony kanelowane. W polu środkowym wnęka na figurę, ujętą, prostokątną, profilowaną ramą, zamkniętą parą esowatych wolut; powyżej, wśród rokokowych grzebieni, gałęzi różanych i obłoków – dwa putta. Na tle pilastrów, na konsolach dekorowanych ornamentem rokokowym – rzeźby świętych: Karola Boromeusza i Franciszka Ksawerego. Kondygnacja górna o znacznie mniejszych rozmiarach, traktowana jako zwieńczenie dolnej, okonturowana dwoma parami wolut podtrzymującymi gzyms wygięty pośrodku półkoliście ku górze. W polu środkowym obraz w profilowanej ramie o wklęsłych bokach i podstawie, zamkniętej półkolem. Na gzymsie pośrodku ażurowe grzebienie rokokowe, po bokach wazony. Wokół ramy ornamentyka rokokowa. Uszy ażurowe, złożone z motywów grzebieni i gałązek różanych. Struktura srebrno – zielona (zielone laserunki na srebrzeniu), z ciemnymi i złotymi żyłkami, szaty figur, ramy obrazów, ornamentyka – złocone.
OBRAZ ŚW. IDZIEGO W OŁTARZU GŁÓWNYM
OBRAZ MATKI BOŻEJ
ZAKLICZYŃSKIEJ DZIECIĄTKIEM W OŁTARZU GŁÓWNYM
Autor: ???
Czas powstania: lata 70-90 XVI w.
Styl: późnorenesansowy
Materiał, technika: deska, tempera, złocenia
Matka Boska z Dzieciątkiem w typie „Hodegetria”. Maryja trzyma na lewej ręce Dzieciątko, a w prawej kwiat. Dzieciątko w lewej ręce trzyma jabłko królewskie. Wokół głów Maryi i Dzieciątka są aureole, a na ich tle promienie. Na płaszczu oraz wokół aureoli Matki Boskiej są gwiazdy.W górnych narożnikach obrazu wykonano złocenia, z wytłaczanym ornamentem okuciowym, z kaboszonami, motywami kartuszowymi i roślinnymi. Płaszcz Matki Bożej jest koloru ciemnogranatowego, obszyty złotym szlakiem, dekorowanym motywami kwiatowymi. Suknia Maryi i szata Dzieciątka są czerwone. Barwy aureoli łagodnie przechodzą od jasnożółtych tonów wokół głowy, poprzez ciemnożółte i pomarańczowe – do czerwonych. Tło jednolite, brązowe.
OŁTARZ BOCZNY ŚW. ANNY
Autor: Piotr Kornecki (?)
Czas powstania: II poł. XVIII w.
Styl: rokokowy
Materiał, technika: drewno srebrzone, złocone, polichromowane
Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, jednoosiowy, z uszami. Dwie pary pilastrów z których wewnętrzne ustawione niemal prostopadle, zaś zewnętrzne skośnie.
OBRAZ JEZUSA PRZEMIENIONEGO
KRUCYFIKS W TĘCZY
Autor: nieznany
Czas powstania: 3 ćw. XVIII w.
Styl: rokokowy
Materiał i technika: drewno złocone, polichromowane
Grupa złożona z Chrystusa na krzyżu, dwóch aniołków czepiających sie bocznych ramion krzyża oraz anioła z rozpostartymi skrzydłami, w luźnej rozwianej szacie, podtrzymującego krzyż od dołu. Ciało Chrystusa w niewielkim zwisie, głowa w koronie cierniowej opuszczona na prawe ramię, tors przechylony w lewo, klatka piersiowa wypięta, stopy przybite jednym gwoździem, muskulatura bardzo wyraźnie zaakcentowana. Perizonium przewiązane przy prawym boku, koniec opadający poniżej kolan. Perizonium, szata anioła, i skrzydła – złocone.
CHRZCIELNICA
W KAPLICY BOCZNEJ
Autor: ???
Czas powstania: 1684 r.
Styl: barokowy
Materiał, technika: marmur kielecki
Niewielka, kwadratowa stopa, nodus w formie jednolalkowego balasa o masywnych proporcjach. Czasza półkolista z profilowaną krawędzią, dekorowana motywem puklowań. Na brzegu stopy umieszczone są litery i data: T.N. BX B9 1684
OŁTARZ W KAPLICY BOCZNEJ
Autor: ???
Czas powstania: 1684 r.
Styl: barokowy
Materiał, technika: marmur kielecki
AMBONA
Autor: Piotr Kornecki (?)
Czas powstania: II poł. XVIII w.
Styl: rokokowy
Materiał, technika: drewno srebrzone, polichromowane, złocone
Korpus czworoboczny, załamany przy ścianie kościoła, z rozszerzoną podstawą, wsparty na rzeźbie anioła z rozpostartymi skrzydłami. Boki korpusu dekorowane kwadratowymi płycinami z ornamentem rokokowym. Bok środkowy wygięty eliptycznie ku przodowi. Na narożnikach rzeźby Ojców Kościoła. Zaplecek z parą pilastrów jońskich podtrzymujących belkowanie, flankowany ażurowymi uszami z motywami rokokowych grzebieni. W polu środkowym drzwiczki zamknięte łukiem półkolistym z pojedynczym uskokiem, dwuskrzydłowe. Powyżej, na tle belkowania, kartusz z napisem: „Przyjdź, Duchu Święty”. Baldachim o rzucie nawiązującym do korpusu, w formie belkowania, zwieńczony czworoboczną piramidką dekorowaną ornamentami rokokowymi, wśród których rzeźby aniołków. U szczytu rzeźba Chrystusa Dobrego Pasterza. W podniebiu baldachimu rzeźba gołębicy – Ducha Św. W promienistej glorii, na belkowaniu z trzech stron rokokowe kartusze. Struktura srebrzysto – zielona zielone laserunki na srebrzeniu) z ciemnozielonymi i złotymi żyłkami. Rzeźby i ornamenty złocone.
OŁTARZ BOCZNY ŚW. TEKLI
Autor: Piotr Kornecki (?)
Czas powstania: II poł. XVII w.
Styl: rokokowy
Materiał, technika:
Odnowiony w roku 2008
OŁTARZ BOCZNY ŚW. JÓZEFA
Autor: Piotr Kornecki (?)
Czas powstania: lata 50-70 XVIII w.
Styl: rokokowy
Materiał, technika: drewno srebrzone, polichromowane, złocone
Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacjowy, jednoosiowy, z uszami. Dwie pary pilastrów, z których wewnętrzne ustawione są niemal prostopadle, zaś zewnętrzne skośnie do płaszczyzny ołtarza – podtrzymują przełamujące się, przerwane ponad polem środkowym belkowanie, na którym skośnie ustawione, esowate elementy rozerwanego przyczółka z rzeźbami aniołów.
Kapitele zewnętrznych pilastrów o formach wolutowych, trzony dekorowane festonami różanymi, kapitele pilastrów wewnętrznych kompozytowe, trzony kanelowane. W polu środkowym obraz św. Józefa w profilowanej, prostokątnej ramie zamkniętej półkolem z podwójnym uskokiem, powyżej kartusz z inicjałem św. Józefa (SJ) pomiędzy dwoma aniołkami i obłokami. Na tle pilastrów, na konsolach dekorowanych kartuszami – rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Kondygnacja górna o znacznie mniejszych rozmiarach, traktowana jako zwieńczenie dolnej, okonturowana dwoma parami wolut wspierających gzyms zwijający się spiralnie ku dołowi na osi. W polu środkowym obraz św. św. Zygmunta i Wawrzyńca w profilowanej ramie o wklęsłych bokach, zamkniętej półkolem. Na gzymsie muszla. Uszy ażurowe, złocone z motywów rokokowych grzebieni i gałązek różanych. Struktura srebrzystozielona (zielone laserunki na grzebieniach) z ciemnozielonymi i złotymi żyłkami. Rzeźby, ramy obrazów, kapitele, ornamenty – złocone.